Buddyzm to filozofia, za którą podąża ponad 70% lankijskiego społeczeństwa. Stanowi nierozerwalną część historii i kultury kraju, wpłynął znacząco na architekturę i tradycje Sri Lanki.
Buddyzm dotarł na Sri Lankę w III wieku p.n.e., dzięki księciu Mahinda, synowi indyjskiego cesarza Ashoki. Mahinda i jego misjonarze szybko znaleźli wspólny język z miejscowym królem Devanampiyatissą, co zapoczątkowało erę buddyzmu na wyspie. Dzięki temu Sri Lanka stała się bastionem buddyzmu therawady, jednej z najstarszych form tej religii, która kładzie nacisk na medytację i osobiste oświecenie.
Z biegiem wieków buddyzm wpłynął na różne aspekty życia na Sri Lance, w tym na edukację, prawo oraz oczywiście, architekturę. Wielkie stupy, bogato zdobione świątynie i klasztory to tylko niektóre z przykładów, jak głęboko religia ta zakorzeniła się w kulturze i sztuce wyspy.
Jednym z najświętszych miejsc na Sri Lance jest Świątynia Zęba, która, jak sama nazwa wskazuje, przechowuje relikwię zęba Buddy. Ta wspaniała świątynia, zlokalizowana w sercu miasta Kandy, jest żywym przykładem buddyjskiej architektury i centralnym punktem dorocznego festiwalu Esala Perahera, podczas którego relikwia jest niesiona przez miasto w procesji pełnej tańca, muzyki i słoni ubranych w bogato zdobione szaty.
Sigiriya, czyli Lwia Skała, to kolejne miejsce, które choć nie jest typową świątynią, ma głębokie korzenie w buddyjskiej kulturze. To starożytne skalne miasto-twierdza, zbudowane przez króla Kasyapę, jest dziś jednym z najbardziej rozpoznawalnych zabytków Sri Lanki. Freski i ogrody wodne Sigiriyi są dowodem na wyrafinowane zmysły estetyczne i inżynieryjne dawnych mieszkańców wyspy.
Kompleks jaskiń świątynnych w Dambulli to z kolei przykład, jak natura i religia mogą współistnieć w harmonii. Jaskinie te, pełne buddyjskich posągów i malowideł ściennych, służą jako miejsca kultu od ponad 2 tysięcy lat.
Na koniec warto wspomnieć o Pudży - przez cały rok na Sri Lance obchodzone są także dni pełni księżyca, które są świętami publicznymi dedykowanymi modlitwie, medytacji i uczestnictwu w religijnych ceremoniach. Każdy dzień pełni księżyca ma swoją nazwę i szczególne znaczenie w kalendarzu buddyjskim. W te dni nie wolno sprzedawać alkoholu, a wiele barów jest zamkniętych, chociaż niektóre hotele dyskretnie podają zimne piwo „spod stołu”.